© २०२३
६ मंसिर २०८१, बिहीबार
६ मंसिर २०८१, बिहीबार
यो पाली यस्तै भो आमा, कोरोनाले तिज् बन्यो बिरानी
बाँचे भेट होला नि बाबा, मर्यौँ भने माटैको शिरानी ।
देशैभरी लकडाउन चल्या छैन गाडी
बरिलै नि भन्न पाइन लाउन पाइन साडी
बुढा पनि उतै अड्के अरबको खाडी
यताउता हिँड्नु छैन आफ्नो आँगन छाडी ।
यो पाली…..
कोही घर्मा आउँदा पनि शंका उठ्ने मनमा
कोरोना पो सार्ने हो कि माक्स छैन मुखमा
राखेकी छु सेनिटाइजर पिँढी टेक्ने ठाउँमा
साबुन र गम्छा पानी हुन्छ सँघारैमा ।
यो पाली…..
दर पनि खाइएन मिठो मन भैन
यताउता रमाइलो कतै पनि छैन
सपनिमा देखेँ मात्र लिंगेपिंग्को डोरी
यो पाली त बसेँ आमा कपालै नकोरी ।
यो पाली….
पोहर खाको दर्को याद आइरह्यो मन्मा
तामा काट्न गाका थियौँ बाँस्घारीको बन्मा
करेलीको अचार त्यो अहिले मुख् रसाछ
घिउ हालेका खाजा भात अहिले मग्मगाछ ।
यो पाली….
साडी लर्काइ नाचेकी थेँ कम्मरै भाँचेर
योपाली त ढाडै दुख्यो ओछ्यानै चाँपेर
कतै छैन घुम्नु फिर्नु न हाँस्नु न बोल्नु
कसैसँग पाइएन मनका कुरा खोल्नु ।
यो पाली….
सम्झीहौली छोरीलाई दर खान आउली
लकडाउन खुल्यो भने खाउँला मटर काउली
यस्तै भयो यसपाली कोरोनाको मार
दैब लाग्यो मेरी आमै विच्छेद भो सन्सार ।।
यो पाली….
© २०२३
सर्वाधिकार सुरक्षित
Design & Developed By:
