खोज

लोकतन्त्र स्थापना पश्चात् वनेका आजसम्मका कुनैपनि सरकारले नेपाली जनताको आन्तरिक इच्छालाई मनन गरेर काम गरेनन् ।

हरेक सरकारका हरेक मन्त्रीहरूलाई जनचाहनासित कुनै चासो रहेन । मन्त्री तथा प्रधानमन्त्रीको पदभार ग्रहण गरेपछि आ–आफ्ना दायित्व निर्वाह गर्नुपर्छ भन्ने सवालमा सवै चुके ।

ढाँटेर, छलेर जनतालाई गुमराहमा पारी आ– आफ्ना घैला भर्नेमा मात्र उनीहरूको ध्याउन्न रहेकोले देश र जनताका समस्याहरू सदाकाल ज्यूको रहेका हुन् । जनताको आकांक्षा, आवश्यकता तथा समयको माग अनुसार इमान्दारिता साथ काँगे्रस, एमाले र माओवादीहरूले निष्ठापूर्वक काम गरेर देशलाई विकासको बाटो हिँडाल्ने छन् ।

नेपाली सबै प्रकारका शोषणहरूबाट पूर्णरूपमा मुक्त हुनेछन् । जनता सुखी हुनेछन् । समृद्धशाली वस्ने छन् । वीपी, पुष्पलाल, गणेशमान, कृष्णप्रसाद भट्टराई, मदन भण्डारी लगायतका स्वप्नद्रष्टाहरूले देखाएको मार्गको अनुसरण गरी नेताहरूले देशलाई गतिशील तथा लोकतन्त्रिक परिपाटीबाट बनाउनेछन र समृद्ध नेपाल सुखी नेपालीको परिकल्पना साकार वन्ने छ भन्ने जुनविश्वास जनतामा थियो, त्यसमाथि तुषारापात भयो ।

बैरीहरूले धोका दिए । जनतालाई भीषण अभाव, दरिद्रता, भोक, रोग र शोकका थाङनामा सुताएर नेताहरूले, मन्त्रीहरू र उच्च पदस्थ अधिकारीहरू स्वर्गको सुख ऐश्वर्य भोगिरहे । विकासको मुख्य लक्ष्य आम नेपाली सर्वसाधारण जनताका आधारभूत आवश्यकताहरू प्हिचान गरी त्यसको सम्पतिका निम्ति कामगर्ने चासो कहिल्यै जागेन ।

बरु लूट् कान्छा लूट अरू देशमा पाइदैन, नेपाल मै छ छुट भन्ने गीत नै चरितार्थ भयो । भ्याउनसम्म भ्याए, लुट्न सम्म लुटे । ठग्न सम्म ठगे । यसै पृष्ठभूमिमा जेन्जी विद्रोह उठेको हो ।

अझैपनि जेन्जी विद्रोहले देखाएको बाटोलाई शिक्षा र कटु अनुभवको रूपमा लिइदैन भने यस पछि निम्तिने झनै भयावह परिस्थितिले कस कसलाई कहाँ कहाँ पु¥याउने हो भन्न सकिन्न । त्यसैले गम्भीर वनेर काम गर सरकार, होस गर । गरीव र अभावग्रस्त जनताको पक्षमा तत्कालै राहत पुग्ने गरी काम थालियोस् ।

भ्रष्टाचार, घुसखोरी, चोरी, डकैती समाजमा झन वढ्न थालेका छन् । हिंसाका वारदातहरू वढेकोवढ्यै छन् । पुलिस निरीह छ । अपराधीका स्वरहरू झन चर्का छन् । जेलबाट भागेका कैदीहरू र जेनजी आन्दोलनका नाममा पुलिससित लुटिएका हतियारहरूको अन्तर सम्वन्ध कायमै छ । सरकारले पूर्णरूपमा नियन्त्रणमा लिन सकेको छैन ।

के उद्योग, के व्यापार, के जागीर सबै कुराहरूमा नागरिकले अनिश्चितता बेहोरिरहेका छन् । प्राइभेट अस्पतालका नर्सहरूले सरकारी सरहको तलव तथा सुविधा चाहियो भनिरहेका छन् । निजी विद्यालयका शिक्षक शिक्षिकाहरू त्यसै भन्छन् ।

तरकारी तथा फलफूलमा अत्याधी विषादीको प्रयोगले तरकारी तथा फलफूलहरू खानै नसकिने वनेका छन् । सरोकारवाला निकायको निगरानी छैन । तरकारी तथा फलफूलको मूल्यवृद्धि उस्तै छ । किसानसित सस्तोमा किनी विचौलियाहरूले कैयौ गुणा महँगो वनाएर वेच्दापनि सम्वन्धित निकायलाई थाहा नभएको हो किचासो नदिइएको हो र यत्रतत्र सवैत्र खैलाबैला छ ।

देशवासीहरूमाथि थोपरिएको यो अराजक चरित्र कहिले वन्द हुन्छ र जनताले कहिले देखि शान्ति पाउँछन् ? अवस्था चिन्ताजनक छ । केपी ओली सरकारमा छँदा पनि सास्ती प्रचण्ड, माधव, शेरवहादुर छदाँ पनि सास्ती नै थियो ।

र, अहिले सुशीला कार्की प्रधानमन्त्री वनेपछि पनि उस्तै सास्ती वेहोर्नु पर्ने हो कि कसो हो ? यसरी भएन सरकार राम्रो काम गर । समयको माग र इतिहासले अपेक्षा गरे अनुरूप काम हुनुप¥यो । खोक्रा नाराले हुँदैन । जनताको चाहना र आवाजलाई अटेर गर्नु आफ्नै निम्ति घातक हुने छ ।

कुनै व्यक्तिका समूहको सत्ता जोगाउनु भन्दा राष्ट्रको भविष्य जोगाउने प्रश्न वढी महत्वपूर्ण हुन्छ । बुझेर काम गर सरकार । तस्करहरूले, माफियाहरूले राष्ट्रको अर्थ व्यवस्था र देशको समाजिक जीवनलाई नै अस्तव्यस्त पारिरहेका छन् ।

ठूला ठूला नेताहरू कोही सुन तस्करीमा, कोही अरू अरू दुई नम्बरी धन्दामा संलग्न छन् । लिप्तछन् । कोही समातिएपनि कोही वाहिर वसेर सरकारलाई चुनौती दिदै आफ्ना धन्दा चलाइरहेका छन् । आग्रह पूर्वाग्रह नराखेर काम गर सरकार । मेरो मान्छे र उसको मान्छे भनेर पक्षपात नगर ।

मन्त्रीहरूको सम्पत्ति विवरण किन वाहिर आउदैन ? छिटो भन्दा छिटो सबै मन्त्रीहरूको सम्पत्ति विवरण वाहिर आओस् । श्रोत नखुलेको सम्पत्ति राष्ट्रियकरण होस भन्ने जुन जनचाहना छ, त्यसलाई पूरा गर्नेतर्फ सरकारको ध्यान जाओस् ।

विगतका सरकारहरूले छाडेर गएर अभूतपूर्व राष्ट्रिय वर्वादीहरूलाई सच्चाएर ठाउँमा ल्याउन सानो प्रयासबाट सम्भव छैन । दरो प्रयास गर । यो राष्ट्रिय वर्वादीलाई सच्चाउन आम जनताका सुझावलाई सुनेर मनन गरेर मन वचन र कर्मले तल्लीन भएर लाग्ने हो भने नसक्ने केही कुरा छैन ।

राम्रा काममा सधै जनताको साथ रहन्छ । देशका प्रबुद्ध नागरिकहरूको आन्तरिक इच्छाले चिताएको कुरा बुझेर काम गर । देशका मजदुर, किसान, राष्ट्रिय पुँजीपति, इमान्दार व्यापारी वर्ग, विद्यार्थी, शिक्षक, महिला, डाक्टर, वकिल, अध्यापक, प्राध्यापक, सुचीकार, कुचीकार सवै जनसमुदायका भावनाहरू पवित्र छन् । सरकारले इमान्दारितापूर्वक काम गर्ने प्रण गरेमा सरकारलाई सवैको साथ रहने छ ।

विगतका सरकारहरूले गरेका अमानवीय र अलोकतान्त्रिक कृयाकलापले गर्दा जनता अहिले धेरै निराश छन । जनताको मनमा आशा जगाउन सफल हुने नहुने सवालमा यो सरकारको निम्ति अहिलेको समय भनेको अग्नी परिक्षाको घडी हो ।

यो परीक्षामा सरकार उत्तीर्ण हुनैपर्छ । वर्तमान सरकार पनि पूर्ववर्ती सरकारहरू जस्तै असफल सावित भयो भने देशमा लोकतन्त्रका कुरा असफल सिद्ध हुने मात्र होइन, नेपाल राष्ट्र र नेपाली राष्ट्रिययता नै समाप्त हुने खतराको वादलहरू नेपाली आकासमा अहिले मडारिरहेको छ । त्यसर्थ जनमतलाई अल्मलाउनु र फोस्रा नारा दिएर अव काम छैन ।

आम नेपालीको मनोभाव बुझी ठोस कदम चालिनुपर्दछ । त्यसका लागि जेनजी आन्दोलनको मर्म र भावनाको प्रतिनिधित्व हुने गरि अघि बढन सरकार तयार होस् ।