खोज

उर्लाबारी, २२ पुस।

२०८० सालको कात्तिक २६ गते, लक्ष्मीपूजाको दिन मोरङको उर्लाबारी–७ बरगाछीस्थित दीपक कार्कीको सुनचाँदी पसलमा लागेको भीषण आगलागीले पाँच जनाको ज्यान लियो। आगलागीका कारण ४ प्रहरी र २४ स्थानीय गरी २८ जना घाइते भएका छन्। यस घटनाका पीडितहरूको भनाइ छ, “हामी जिँउदो लाश भएर बाँचेका छौं,” र तिनका जीवनमा आएको पीडा र समस्याहरू अझै टुंगिएका छैनन्।

आगलागीमा घाइते भएका स्थानीयहरू, विशेषगरी राजिव दियाली र बिक्रम शाहाका अनुसार, घटना पश्चात् उनीहरूको जीवन अत्यन्तै कठिन भएको छ। दियाली, जो उर्लाबारीमा अलराउण्ड डान्स सेन्टर चलाउँछन्, आगलागीपछि स्वास्थ्य समस्याका कारण आफ्नो सामान्य जीवनको लागि संघर्ष गर्दैछन्। जलन भएका हात र शारीरिक पीडाले उनलाई काममा फर्किन असम्भव बनाएर राखेको छ। उनी भन्छन्, “बाहिर निस्किन सक्दिन, काममा फर्किन सक्दिन, अहिले जिउँदो रहनु पनि पीडादायक छ।”

त्यस्तै, २७ वर्षे बिक्रम शाहा पनि आगलागीमा परेर गम्भीर घाइते भएका छन्। उनले केहि महिना अघि किरानामा काम गर्दै महिनामा १० हजार रुपैयाँ कमाउँथे। तर अहिले, शारीरिक पीडा र स्वास्थ्यको कारण उनले काम गर्न सक्दैनन्। उनको हात, खुट्टा, ढाड र गालामा जलन भएको छ र उनी परिवारको पालनपोषण गर्न असमर्थ छन्। “म काम गर्न सक्दिन, श्रीमतीलाई जागिर भए हुन्थ्यो,” उनले भने।

उर्लाबारी आगलागीको घटनामा भयानक क्षति भएको थियो, जहाँ ५ जनाको मृत्यु र २८ जना घाइते भए। ग्यास सिलिण्डर विस्फोट हुँदा आगलागी झनै भयावह भएको थियो। यस घटनाले करीब साढे तीन करोड रुपैयाँ बराबरको आर्थिक क्षति पुर्याएको अनुमान गरिएको छ।

यद्यपि, यस घटनामा राज्यका निकायहरूले पीडितलाई आश्वासन मात्र दिएका थिए, तर अब पीडितहरूका अनुसार सबै कुरा समयसँगै बेग्लै होस चुक्दै गएको छ। “राज्यले धेरै आश्वासन दिए, सपनाहरू देखाए, तर हामीहरूको समस्या ज्यूँका त्यूँ रहेको छ,” पीडितहरूको दुखेसो छ।

घटनामा मरेका पाँच जनामध्ये रामनरेश मरिता, रुकुमबहादुर कार्की, कुमार तामाङ, हेमकुमार दाहाल र तपन पण्डितका परिवारहरू अझै न्यायको खोजीमा छन्। यस दुखद घटनामा मरेका र घाइते भएका सबै पीडितहरूले राज्यबाट न्याय र सहायता नपाएको गुनासो गरेका छन्।